بخشندگی را باید از آن کودکی آموخت که هر چقدر دلگیر باشد و هر چقدر هم کینه به دل داشته باشد می بخشد، بی آنکه در چهره اش نه اثری از خشم دیده شود و نه کینه. نه کلامی و نه ملامتی، نه سرزنشی و نه زخم زبانی.
هر بار که آشتی می کند ما را به کشتی خود می برد و لبخندش زندگی را معنا می بخشد.
کودکان جسم کوچکی دارند ولی دل هایشان خیلی بزرگ است.
مثل بزرگترها نیستند، انگار گذشت سال ها ما را بی گذشت می کند، بی رحمی را فرا می گیریم و خطاهای دیگران، هرچند کوچک باشد تا مدتها بر ذهنمان می ماند و در پس شکست هایمان همیشه انتقام نهفته است تا آسوده شویم.
کاش بدانیم:
فقط یک بار شانس زیستن داریم.
پس عشق را همراه همیشگی زندگیمان کنیم تا دیر نشده است.
نظرات شما عزیزان:
یک خیـــابــان بلنــــــد ...
چنـــد درخـــت نـــارنـــج ...
کمـــی ارديبــهشـــت !
و کفــش هایی راحــت ...
دلم می خواهـــد هیـــچ گـــاه خـــرداد نـــرســــد ... !
bala896.persianblog.ir
آپم
من و باران با هم مسابقه تعداد نظرات گذاشتيم اميدوارم بتونم با كمك شما برنده شم منتظرت هستم
kash hame khodayee o qorani bashim
movafaq bashi
khubi dayi junam
duset daram
mamnun ke behem sar zadi
byeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee