گاهی وقتها...
گاهی وقتها روی نیمکت تنهاییم مینشینم......
آن زمان که چشمهایم پر از غوغای رها شدن است.....
تنها خواهش دلم حضور کسی است......
در کنار من....
روی این نیمکت......
نه کلامی میخواهم.....
نه نگاهی که محسور کند مرا.....
تنها صدای آرام بخش یک نفس کافیست.....
همین....
نظرات شما عزیزان:
سجاد و سماء
ساعت12:10---5 مرداد 1391
خیلی مطلب قشنگی بودپاسخ:ادرس لینکتونو میشه بذارید؟
ش
ساعت19:15---4 مرداد 1391
آی گفتی! واقعا فقط یه هم نفس همین کافیست!
پاسخ: :)
پاسخ: :)